Page 47 - Periodiko_23-24_for_web

«Εδώ είναι μια πόλη, θάλασσα και φως «Ένυλη πλάση φέγγει γύρω στα μαλλιά σου
εδώ αφήσαμε τα δώδεκά μας χρόνια, Προσφέρουμε νερό, γλυκό και χάδι.
τότε που τρέχαμε ξυπόλυτοι στην Όμως εσύ τι δίνεις, έ; Μια πόλη σου ζητάμε,
αμμουδιά αν είναι αυτή που ζήσαμε τα ωραία μας
τότε που ρίχναμε τα δίχτυα των ονείρων. χρόνια,
Εδώ είναι μια θάλασσα γυαλί είναι αυτή που ζήσαμε τα ωραία μας χρό-
για να βλέπεις τις ραβδώσεις της δικής νια ή που την παρατήσαμε στ’ αλώνια;»
σου ψυχής, μα και των άλλων.»
Επέλεξα να μελετήσω στίχους από το
Επέλεξα να μελετήσω στίχους από το ποίημα «Όνομα πόλης» του Κυριάκου
ποίημα «Αμμόχωστος» της Κλαίρης Αγ- Χαραλαμπίδη. Μέσα σε αυτούς απεικο-
γελίδου. Η ποιήτρια μοιράζεται μαζί μας νίζεται η Αμμόχωστος όπως την έζησε ο
τις αναμνήσεις της από την πόλη, με τη ποιητής πριν από το 1974, ενώ εκφρά-
θάλασσα να είναι το κέντρο βάρους της ζεται η παράκληση για επιστροφή στην
περιγραφής της. Το προσωπικό βίωμα πόλη των παιδικών του χρόνων.
γίνεται βίωμα όλων, ειδικά σ’εμάς που
δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε τις ομορ- Χρίστου Νικόλας, ΘΗΥ2
φιές του παραδεισένιου αυτού τόπου.

Γρηγοριάδης Αρίσταρχος, ΘΗΥ2

«Ακόμη, αν επιλέξω με έρωτα
συνοδοιπόρο της ζωής μου,
στους γάμους μου ναι, θα φορέσω
το βυσσινί και πτυχωτό ρουτζιέττι
και πάνω από την πλούσια φούστα,
θα βάλω το γιλέκο,
τη μαύρη σάρκα δηλαδή, την κεντημένη
με χρυσοκλωστή,
να μου θυμίζει το χρυσό νήμα της Κύπρου.»

Λόγω της καταγωγής μου επέλεξα να με-
λετήσω το ποίημα «Μεταμορφώσεις». Σε Πέτρου Άγγελος, ΘΒΣ2
αυτό η νοσταλγία της ποιήτριας Νάσας
Παταπίου μετατρέπεται σε παραδοσιακή
φορεσιά του Ριζοκαρπάσου, ταυτισμένη «Κρίμας τα τόσα κάλλη σου τζ εμαυρο-
με την ιστορία, τα έθιμα και τις παραδό- γερημιάσαν
σεις της γενέθλιας γης, την οποία η ποι- νεκατσιασμένοι Μάρτηες πιον πάνω σου
ήτρια αξιοποιεί ως φαντασιακό ενωτικό ελουρκάσαν
στοιχείο με τη γη του Ριζοκαρπάσου. Ιδι- Πού εν τα πορτοκάλλια σου, γοιον λίρες
αίτερη είναι η επιλογή τοπικών ιδιωματι- που κρεμμούνταν
κών λέξεων που χρησιμοποιούνται αλλά τζι εκοτσινολοούσασιν οι κόφινοι
και των εικόνων, οι οποίες θυμίζουν την πο ‘ρκουνταν;»
Κύπρο μιας άλλης εποχής.
Επέλεξα στίχους από το διαλεκτικό ποί-
Ζαχαρίου Έλενα, ΘΒΣ2
ημα «Βαρώσιν» του Παύλου Λιασίδη. Ο
ποιητής θρηνεί τη «νεκρή» περιοχή της
Αμμοχώστου, αποδίδοντας από τη σκο-
πιά των απλών ανθρώπων, τις τραγικές
συνέπειες της Τουρκικής Εισβολής.

Γρηγορίου Μενέλαος, ΘΗΥ2

45