Page 115 - Periodiko_23-24_for_web
P. 115
Ποίηση
Αποχαιρετισμός, Γιάννης Ρίτσος Η φύση
Στην απέραντη ομορφιά της φύσης
τα χρώματα χορεύουν με λάμψη
Στα πέταλα των λουλουδιών
η φυσική γοητεία ανθίζει.
Στον ουρανό η γαλήνη του απείρου
με τ’ αστέρια να φωτίζουν τον δρόμο,
η φύση αγκαλιάζει τον κόσμο
και μας χαρίζει μια αίσθηση ελευθερίας.
Μα την ομορφιά της φύσης να μαγεύει
τα όνειρά μας πετάνε ψηλά.
Στην αγκαλιά της φύσης βρίσκουμε γαλήνη
Λιάτσου Μαλβίνα, ΘΔΜ3 και η ψυχή μας ταξιδεύει.
Αγγελίδης Χαράλαμπος, ΘΗΥ2
Ελένη, Γιώργος Σεφέρης
«Για ένα πουκάμισο αδειανό...»
Η ψυχή
Η ψυχή τελικά τι να σημαίνει;
Όλο ξέρω και όλο δεν γνωρίζω
Μα κάθε μέρα όλο την δουλεύω και την εντοπίζω
Η ψυχάρα που έχει η μητέρα μου, που την έδωσε για τα παιδιά της
Μου έμαθε τι σημαίνει αγάπη, γι’ αυτό και πίνω νερό στο όνομά της
Η ψυχάρα που έχουν τα αδέλφια μου και τη δύναμη του κόσμου μου
Μου έδειξαν τι σημαίνει θέληση και πως στα σκοτάδια να βρίσκω
το φως μου
Ψυχή κάθε μέρα τη δίνεις να τη φθείρουν, μην τους αφήνεις
Στην πατάνε για ένα μεροκάματο
η ψυχή όμως δεν πεθαίνει στον θάνατο
δεν κοστολογείται και δεν θα την βρουν ποτέ σε κάποιο
σκλαβοπάζαρο
Η ψυχή είναι το μόνο ελεύθερο γι’ αυτό κυματίζει σαν λάβαρο.
Ιωαννίδου Μαρία, ΘΔΜ3
Αυτό για εμένα σημαίνει ψυχή.
«Ο Τεύκρος» Ζωή και αθάνατο.
Μπράδμπουρι Αλεξάνδρα, ΘΒΣ2
Αλεξανδρινοί Βασιλείς, Κωνσταντίνος Καβάφης
Καρυπίδου Βασιλική, ΘΔΜ3 Ιακώβου Ανδριάνα, ΕΔ3
113
